Het einde van de relatie, en de hond dan?

Of de hond net als de bank, de tafel en ander meubilair tussen partijen verdeeld moet worden is afhankelijk van de vraag of de hond in de gemeenschappelijke boedel van partijen valt. Indien dit het geval is, zijn partijen de gezamenlijke eigenaren van de hond. In sommige gevallen is het moeilijk om vast te stellen wie de eigenaar is van de hond. Dit is bijvoorbeeld het geval bij ex-samenwoners. Om te bepalen wie de eigenaar is van de hond kan er onder meer gekeken worden naar wie de hond heeft gekocht, op welke naam de koopovereenkomst/het hondenpaspoort staat, wie de hond verzorgt en wie de kosten voor de hond voldoet. Daarbij dient wel opgemerkt te worden dat deze criteria niet doorslaggevend zijn en de rechter per individueel geval de omstandigheden zal afwegen. Indien partijen gezamenlijk eigenaar zijn van de hond kan de rechter verzocht worden om de hond aan een van de partijen toe te delen. De rechter zal dan een knoop doorhakken. Eén van de partijen zal dan ook teleurgesteld worden en zich afvragen of hij/zij de hond nog te zien zal krijgen.

Op basis van de wet hebben kinderen en de ouders het recht en de plicht op omgang met elkaar. De wet kent een dergelijke regeling niet voor een hond. Dit betekent dat er geen wettelijke grondslag bestaat op basis waarvan u recht heeft op omgang met de hond. Indien uw ex-partner de eigenaar van de hond is, dan mag uw ex-partner een door u voorgestelde regeling met betrekking tot de hond weigeren. Helaas is het ook niet mogelijk om medewerking bij de rechter af te dwingen. U heeft echter wel de mogelijkheid om in onderling overleg afspraken te maken over een regeling, bijvoorbeeld dat de hond om het weekend bij u zal verblijven. In het geval uw ex-partner deze regeling op enig moment niet (meer) nakomt, kunt u in rechte nakoming van de gesloten overeenkomst afdwingen.