Deel 3 van het drieluik ‘Wetswijzigingen in het huurrecht: bent u al op de hoogte?’

Op dit moment, eind maart 2023, worden er drie wetsvoorstellen behandeld die van belang zijn voor het huurrecht: de Wet goed verhuurderschap, de Wet Betaalbare huur en de Wet vaste huurcontracten. In deze blog ga ik in op de inhoud en de juridische gevolgen van de Wet vaste huurovereenkomsten.

Sinds 2016 bestaat er de wettelijke mogelijkheid om tijdelijke huurovereenkomsten te sluiten voor maximaal twee jaar. Ten tijde van de invoering hiervan was het de verwachting dat de mogelijkheid om tijdelijke huurovereenkomsten te sluiten tot een toename van het aanbod van huurwoningen zou leiden. Nu, bijna zeven jaar later blijkt dat dit toch anders uitpakt. In plaats van een toename van het aanbod van huurwoningen, leiden tijdelijke huurovereenkomsten juist tot onzekerheid, stress en hoge verhuiskosten. De PvdA en de ChristenUnie hebben een initiatiefwet ingediend die een einde moet maken aan tijdelijke huurovereenkomsten.

Het wetsvoorstel voor de Wet vaste huurcontracten  houdt een wijziging in van Boek 7 van het Burgerlijk Wetboek. Het heeft als doel om huurders van woningen beter te beschermen door middel van een versterking van de huurbescherming. De norm zal worden dat er enkel huurovereenkomsten voor onbepaalde tijd kunnen worden gesloten en de mogelijkheid om een bepaalde huurovereenkomst te sluiten voor een zelfstandige woonruimte wordt teruggedraaid. Deze wet wordt, na inwerkingtreding, direct van toepassing op alle nieuwe huurovereenkomsten. Wel zijn er een aantal uitzonderingen in het wetsvoorstel opgenomen, waarbij het alsnog mogelijk is om een huurovereenkomst voor bepaalde tijd overeen te komen. De uitzonderingen zijn

• Het opnieuw bewonen door de verhuurder of de voorgaande huurder;
• Doelgroepencontracten van vijf jaar voor jongeren, studenten, promovendi, ouderen en gehandicapten;
• Verhuur die naar haar aard van korte duur is zoals de verhuur van vakantiewoningen;
• Ter voorkoming van onnodige leegstand;
• Generieke tijdelijke verhuur van maximaal vijf jaar voor onzelfstandige woonruimte.

De wet zal dwingend van aard zijn, wat maakt dat er door partijen niet vanaf kan worden geweken. Wijken partijen toch af van de wet, dan kunnen zij zich tot de rechter wenden. Hierbij is ook de koppeling gemaakt naar de Wet goed verhuurderschap. De verwachting is dat verhuurders mogelijk huurders zullen bewegen om toch de huurwoning te verlaten en dat daarbij sprake zal zijn van ongewenst gedrag. Op grond van de Wet goed verhuurderschap kan dit ongewenste gedrag worden gehandhaafd door de gemeente.

Over deze initiatiefwet is inmiddels gedebatteerd in de Tweede Kamer en wordt gesteund door een meerderheid. Een stemming over het wetsvoorstel moet duidelijk gaan maken hoeveel partijen voor de afschaffing van de tijdelijke huurovereenkomsten zijn.

Ook benieuwd naar de inhoud van de Wet goed verhuurderschap en de mogelijke gevolgen die deze wet voor u heeft? In deze blog vertel ik u meer over dit wetsvoorstel. Nieuwsgierig naar de inhoud van de Wet betaalbare huur? Lees dan hier verder.